معنی هوش زدا - جستجوی لغت در جدول جو

هوش زدا(زَ)

لغت نامه دهخدا

ربایندۀ هوش و عقل، بیهوش کننده، کنایه از آنکه یا آنچه به سبب زیبایی خود هوش و عقل از سر انسان ببرد

پیوند دادن، متصل کردن
کنایه از خشمگین شدن، کنایه از مضطرب شدن، به جوش آمدن، شوریده دل شدن
کنایه از به جوش و خروش آمدن و تلاش کردن، جوشیدن، غلغل کردن
پیدا شدن جوش های ریز در پوست بدن

فرهنگ فارسی عمید

هوش زدای

(زَ)

محوکننده و ازمیان برندۀ هوش. برندۀ هوش، شراب است که زدایندۀ هوش است. (از انجمن آرا) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خوش ادا

(خوَشْ / خُشْ اَ)

خوش اطوار. نیکواطوار. خوش احوال. (یادداشت مؤلف). شیرین حرکات:
غمزه اش از من بفرض گر طلبد جان بقرض
نیست نگویم که هست وام ستان خوش ادا.
آقا شاپوری (از آنندراج).
، خوش گوشت. مقابل بدادا. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دوش زدن

(تِ تِ پِ تِاُ دَ)

جنبانیدن شانه در حالت کراهت. (ناظم الاطباء). کنایه از تحریض نمودن و اشاره کردن به دوش و تنبیه گردانیدن کسی را به قباحت کاری. (آنندراج). شانه بالا افکندن به نشانۀ محل ننهادن. (یادداشت مؤلف) ، برابری کردن و همچشمی نمودن. (ناظم الاطباء) (از یادداشت مؤلف) :
سخن کز خواجگی بر گل زدی دوش
غلامان بناگوش از بن گوش.
نظامی.
هر رند تنک می به سبو دوش نمی زد
میخانه ازین پیش نظام و نسقی داشت.
خان خالص (آنندراج).
زاهد چوحرف توبه خود می زند سلیم
هردم سبوی باده به من دوش می زند.
محمدقلی سلیم (از آنندراج).
، آگاه کردن. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

هوشازده

بسیار تشنه. عطشان. (یادداشت مؤلف). رجوع به هوشاز شود

لغت نامه دهخدا

هوش ربا

(زَ)

ربایندۀ هوش. رجوع به هوش ربای شود

لغت نامه دهخدا